TOPLUCA İTİBAR KAYBETMEYE DEVAM EDECEKLERDİR!

Duyurular

2017 - 2019 Olağan Genel Kurulu 31 Ocak 2020 Cuma günü saat 18.00'da dernek merkezimizde yapılacaktır. Detaylar için tıklayınız.

Derneğimiz üyesi Sn. Zekeriya ALP; yeni dönem Türkiye Futbol Federasyonu Yönetim Kurulu, Merkez Hakem Kurulu Başkanlığı'na seçilmiştir. Kendisini tebrik eder, yeni görevinde başarılar dileriz.

İnşaat Mühendisi A. Naser Şimşek 2. kez Bayrampaşa Belediye Başkan Yardımcılığına seçilmiştir. RUYİAD Yönetim Kurulu olarak kendisini tebrik eder, başarılarının devamını dileriz.

Büyük önder Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşları ile bu uğurda canını veren tüm şehitlerimizi minnet ve şükranla anıyoruz.

15 Mayıs Çarşamba günü; Crowne Plaza Florya "Atrox Restourant'da RUYİAD Geleneksel iftar yemeği düzenleyeceğiz.

Tüm annelerimizin ve anneliği hisseden kadınlarımızın anneler gününü kutluyoruz.

Mübarek Berat kandilinizi kutlar; sağlık, mutluluk ve huzur dolu nice kandiller geçirmenizi dileriz.

İstanbul Ticaret Odası Başkanı Sn. Şekib AVDAGİÇ'i 2 Şubat Cumartesi saat 13.00'te ziyaret edeceğiz. Ziyarete katılacakların Elif Hanım'a 01.02.2019 Cuma saat 14.30 a kadar bilgi vermesi rica olunur.

Bizleri ve çocuklarımızı geleceğe hazırlayan, her zaman en doğru bilgiyi öğretmek için çabalayan tüm Öğretmenlerimizin Öğretmenler Günü'nü kutlarım.

Mevlid Kandilinizi kutlar, huzurlu ve mutlu günlere vesile olmasını dileriz.

Cumhuriyetimizin kurucusu Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk'ü, vefatının 80. yıl dönümünde saygı, sevgi ve özlemle anıyoruz.

Merhum Alp Ali Şen'e Allah'tan rahmet, Ailesine ve yakınlarına başsağlığı ve sabırlar diliyoruz.

2607

08-02-2010

Prof.Dr.A.İlter TURAN

SİYASET PENCERESİ

Üç yıl önce kaybettiğim dostum siyasal bilimci Nelson Polsby’i şöhrete ulaştıran eserlerinden biri Amerikan Temsilciler Meclisi’nin kurumsallaşmasını konu edinen uzunca bir makaleydi. Kurumsallaşma sözünden yazarın kastettiği çok şey arasında kurumun diğer kurumlar karşısında kendi kimliğini kazanması; özgün normlar, davranış kuralları oluşturması; kurum üyelerinin kurumu benimsemeleri, kurumun itibarını korumaya önem vermeleri konuları bulunuyordu. Zamanla kurumun işlerini düzenli yürütmesi, saygınlığını koruması, üyeler arasında saygının egemen olması için kurallar gelişiyor, kuruma yeni gelenler de kıdemli üyelerden bu kuralları öğreniyorlardı. Polsby, Temsilciler Meclisi’nin yüzelli yıl öncesinde bugün düşünülemeyecek olaylara sahne olduğuna işaret ediyor, bir temsilcinin diğerine tokat atması, yüzüne tükürmesi ve karşılıklı silah çekilmesi örneklerini veriyordu. Ancak, günümüzde ulaşılan kurumsallaşma düzeyinde, üyelerin birbirine böyle davranması mümkün değildi. Davranış kurallarına uymayan bir üyenin, muhalifi ve muvafıkıyla, kurumun hiçbir üyesi tarafından onaylanması sözkonusu olamaz, bu kişi meslekdaşları katında saygınlığını yitirir, yalnızlığa itilirdi.

Herhalde Polsby’nin meşhur makalesini bu hafta anmanın tesadüf olduğunu düşünmediniz. Geçtiğimiz hafta gerçekleşen olaylar biz vatandaşlar nezdinde parlamentonun saygınlığını arttırmadı, aksine hepimizi üzdü. Yüzyılı aşmaya başlayan deneyimimizde parlamentonun barışcıl, terbiyeli, kavgasız iş görmeyi yerleştirememiş olmasına üzülmekle yetinmemek, bunun nedenlerini irdelemek, durumu düzeltmek için neler yapılabileceğini ayrıntılı olarak düşünmemiz gerekiyor. Parlamentomuzun terbiye ve nezaket hudutları içinde iş görmesini engelleyen nedir? Birçok neden olduğu muhakkak. Benim hemen aklıma üç neden geliyor . İlkin, tamamen parti genel başkanlarına biat etmiş, yeniden seçilmeleri genel başkanının keyfine tabi zevattan oluşan bir yasama organının kendi kimliğini geliştirmesi kolay olmuyor. Milletvekillerinin referans aldıkları kurum Meclis değil partiler. Zaten parti başkanlarının da partizan kimliğe ek ayrı bir kurumsal kimlik gelişmesini arzuladıkları pek söylenemez. İkinci olarak, bizde muhtelif nedenlerden dolayı milletvekili devir hızı yüksek olduğundan, kuralların oluşması, yerleşmesi ve bir kuşaktan diğer kuşağa aktarılması da yetersiz kalmıştır. Askeri müdahaleler, partilerin kapatılması ve seçmen tercihlerinde hızlı değişmeler, çok kişinin sadece bir dönem milletvekilliği yapmasıyla sonuçlanmıştır. 1974 yılında parlamentoda anket yaparken miletvekillerine birbirleriyle ilişkilerini düzenleyen yazılı olmayan kurallar olup olmadığını sorduğumuzda, çoğu milletvekilinin soruyu kavramakta zorlandığını hatırlıyorum. Üçüncü olarak, milletvekillerimizin önemli bir bölümü, itişip kakışmanın, karşılıklı küfürleşmenin alışılagelmişin dışında kalmadığı kültür ortamlarından geliyor. Gerilimli anlarda bu kültüre rücu ediyorlar. Yaptıklarının ne kadar ayıp olduğunu idrakta zorlanıyorlar. Birçoğunun, mücadeleyi sözü esas alan becerilerle yürütecek donanımda olmaması, yadırganan davranışlara yönelmelerini kolaylaştırıyor.

Büyüklerimiz, “O benden özür dilesin!” “Hayır, esas o benden özür dilesin!” çizgisinde bir tartışmaya yöneldiler. Yapmaları gereken biraraya gelmek,, “Biz ne yapalım da, gelecekte kurumumuzun itibarını yerlere düşürmeyelin” sorusunda cevap aramaktır. Yoksa topluca itibar kaybetmeye devam edecekler!